تشخیص و درمان اختلالات مغزی

عوامل خطر برای اختلالات مغزی چیست؟

اختلالات مغزی می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد. عوامل خطر برای انواع مختلف اختلالات مغزی متفاوت است.

آسیب مغزی تروماتیک بیشتر در کودکان زیر ۴ سال، جوانان بین ۱۵ تا ۲۵ سال و بزرگسالان ۶۵ سال به بالا شایع است.

تومورهای مغزی می توانند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهند. خطر شخصی افراد به ژنتیک و قرار گرفتن آن ها در معرض عوامل خطر محیطی مانند تشعشع بستگی دارد.

سن بالاتر و سابقه خانوادگی مهم ترین عوامل خطر برای بیماری های عصبی است.

اختلالات روانی بسیار شایع هستند. از هر ۵ بزرگسال ، ۱ نفر یک بیماری روانی را تجربه کرده است.

در صورت داشتن شرایط زیر عوامل خطر ممکن است بیشتر باشد:

• داشتن سابقه خانوادگی بیماری روانی
• داشتن تجربه های آسیب زا یا استرس زا در زندگی
• سابقه مصرف نادرست الکل یا مواد مخدر
• آسیب مغزی تروماتیک داشتن

اختلالات مغزی چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص مغز و اعصاب می تواند اختلال مغزی را تشخیص دهد. پزشک احتمالاً برای بررسی بینایی، شنوایی و تعادل یک معاینه عصبی انجام خواهد داد. همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص تصاویری از مغز دریافت کند. رایج ترین ابزارهای تصویربرداری تشخیصی سی تی اسکن، ام آر آی و پت اسکن هستند. همچنین ممکن است برای تشخیص نیاز به مطالعه مایع مغز و نخاع باشد. این به پزشکان کمک می کند خونریزی در مغز، عفونت و سایر ناهنجاری ها را پیدا کنند. اختلالات سلامت روان معمولاً بر اساس ارزیابی علائم و سابقه افراد تشخیص داده می شود.

چشم انداز بلندمدت چیست؟

چشم انداز افراد مبتلا به اختلالات مغزی به نوع و شدت اختلال مغزی بستگی دارد. برخی از بیماری ها به راحتی با دارو و سایر درمان ها رفع می شوند. به عنوان مثال، میلیون ها نفر از افراد مبتلا به اختلالات روانی زندگی کاملا طبیعی دارند. سایر اختلالات، مانند بیماری های عصبی و برخی آسیب های مغزی تروماتیک، هیچ درمانی ندارند. افراد مبتلا به این شرایط اغلب با تغییرات دائمی در رفتار، توانایی های ذهنی یا هماهنگی خود مواجه می شوند. در این موارد، درمان به افراد کمک می کند تا بیماری خود را مدیریت کرده و تا حد امکان استقلال خود را حفظ کنند.

فاکتورهای خطر بروز بیماری‎های مغز و اعصاب

اختلالات مغزی می‌تواند هرکسی را تحت تأثیر قرار دهند و معمولا فاکتورهای خطر بروز انواع مختلف اختلالات مغزی و عصبی متفاوت هستند. طبق آمار، آسیب مغزی بیشتر در کودکان زیر ۴ سال، بزرگسالان جوان بین ۱۵ تا ۲۵ سال و بزرگسالان ۶۵ سال به بالا دیده می‌شود.

تومورهای مغزی می‌توانند افراد را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهند. خطر شخصی شما به ژنتیک و قرار گرفتن در معرض عوامل خطر محیطی مانند اشعه ایکس بستگی دارد. سن بالا و سابقه خانوادگی مهمترین عوامل خطر برای بیماری‎های نورودژنراتیو هستند.

اختلالات روانی بسیار شایع هستند. از هر ۵ فرد بزرگسال، تقریباً ۱ نفر دچار اختلال روانی است. به‌خصوص اگر:

• سابقه خانوادگی بیماری روانی داشته باشید
• تجربه زندگی آسیب‌زا یا استرس‌زا داشته اید
• سابقه سوءاستفاده از الکل یا مواد مخدر را داشته باشید
• قبلا در اثر ضربه دچار آسیب مغزی شده‌اید